Inspiratie

Hieronder vindt je een lijst van alles wat we bespreken in de podcast.

Klik op de term voor meer informatie.

Connect met The Live Coaches

The Live Coaches: Instagram -  Website

Melanie Esther: Instagram - Website            

Vincent de Raad:   Instagram - Website

Connect met Viccens

Instagram: https://www.instagram.com/viccens925/ 

Popronde: https://popronde.nl/profiel/33132 

YouTube: https://www.youtube.com/@viccens925 

Connect met Elsa Birgitta Bekman
Instagram: https://www.instagram.com/elsabirgittabekman/

Popronde: https://popronde.nl/profiel/33324 

YouTube: https://www.youtube.com/@ElsaBirgittaBekman

Website: https://www.elsabirgittabekman.com/ 

Links

Popronde (showcase festival)

https://popronde.nl/popronde 

De Lievelinge (camping)

https://lievelinge.nl/ 

Once In My Life (album, Elsa Birgitta Bekman)

https://open.spotify.com/album/3ChyndG6kZ85LHYiurxinB?si=tH0H-WxwSFa7aLbR_DFYnQ 

Concours de la Chanson (wedstrijd)

https://www.concoursdelachanson.com/over 

Wende Snijders (artiest)

https://nl.wikipedia.org/wiki/Wende_Snijders 

Joost Klein (artiest)

https://nl.wikipedia.org/wiki/Joost_Klein 

Brunzyn (artiest)

https://nl.wikipedia.org/wiki/Brunzyn 

S10 (artiest)

https://nl.wikipedia.org/wiki/S10_(artiest) 

Zwart Licht (artiest)

https://nl.wikipedia.org/wiki/Zwart_Licht 

ZEP (artiest)

https://www.instagram.com/whatszep/ 

Surrealistisch Gezien (album, Viccens)

https://open.spotify.com/album/6wDAKo1qj7bmKApYnZ8nO3?si=dhA8TderRUOLVfrs0kq9KQ 

Ricardo Braun (toetsenist, producer)

https://www.instagram.com/soundsbyricardo/ 

De Basis Nijmegen (productiehuis)

https://debasisnijmegen.nl/over 

Summer School traject (talent ontwikkelings traject De Basis)

https://debasisnijmegen.nl/summerschool 

Manu van Kersbergen (artiest)

https://manu-script.com/ 

Maartje van der Meij (performance coach)

https://www.linkedin.com/in/maartje-van-der-meij-820178a2/?originalSubdomain=nl 

Onze aflevering met Maartje van der Meij

https://www.thelivecoaches.nl/podcast/s2maartjevandermeij 

BUG (artiest)

https://www.instagram.com/thisisbug/ 

Onze aflevering met BUG

https://www.thelivecoaches.nl/podcast/esns2025 

Lastpak (song van BUG en Viccens)

https://open.spotify.com/track/1JZlpj6I7bbJf2zLgyoqFv?si=a22c72ca63a34845 

Dynamo (venue)

https://www.dynamo-eindhoven.nl/info/ 

Effenaar (venue)

https://www.effenaar.nl/over-effenaar 

Interview Viccens en BUG met 3voor12 (artikel)

https://3voor12.vpro.nl/update~2475aecf-fb4f-49cb-a1ad-017ec5f7d3d1~bug-en-viccens-zijn-de-lastpakken-van-de-popronde~.html 

Eva van Manen (artiest)

https://www.evavanmanen.nl/over 

Politie Warnsveld (artiest)

https://popronde.nl/profiel/33133 

Paard Café (venue)

https://www.paard.nl/over-paard/?_gl=1*gvkz8q*_up*MQ..*_gs*MQ..&gclid=Cj0KCQjw953DBhCyARIsANhIZoaYPV8NjisSMT_cLFC9gj5gJ1DycF5VO7lgTXkivr1hrAMiVjm7WS0aAh2ZEALw_wcB&gbraid=0AAAAADWDY2eWbgJWB8p--aLEVISFfAJGs 

Front Of House (jargon)

https://en.wikipedia.org/wiki/Front_of_house 

Extince (artiest)

https://nl.wikipedia.org/wiki/Extince 

Ik Wil Een Porche (song van Viccens)

https://open.spotify.com/track/2oILpeJNyL8lme38oVShE8?si=82362deac8024b8e 

Charlie and the Chocolate Factory (film)

https://www.imdb.com/title/tt0067992/ 

TLC x Popronde Pre-party 2025 – TRANSCRIPT

Viccens: [00:00] Voor Popronde eigenlijk, was ik heel erg na aan het denken van: okee, hoe ga ik er tussenuit springen? Hoe ga ik zorgen dat ik met mijn liveshow A, mensen in die zaal hou? Mensen die me niet kennen. Mensen die mijn shows kennen van een paar jaar terug. Hoe ga ik hun ook geboeid houden? En hoe ga ik dat van het eerste moment tot het laatste moment doen?

Elsa Birgitta Bekman: [00:21] Ik kon niet perfectionistisch zijn. Ik moest dealen met dat ik maar de helft kon doen van hoe ik het wilde. Maar daardoor ging ik me ook meer focussen op andere dingen en daardoor was dat heel leerzaam. En sowieso, die meters die ik heb gemaakt met de Popronde, die waren voor mij zo welkom, want ik had nog nooit zoveel solo gespeeld achter elkaar. En juist wat jij ook aan het begin zei, als je dat in een korte periode doet, dan is je learning curve gaat gewoon echt zo.

Tune: [01:02]

Hey!

Ik ben Vincent de Raad en ik ben Melanie Esther en wij zijn 'The Live Coaches.' Wij coachen artiesten in het vertalen van hun unieke verhaal naar een live ervaring op het podium.

In onze podcast gaan wij in gesprek met experts van voor en achter de schermen uit de live muziekindustrie. We bieden je nieuwe kennis, inzichten en meteen toepasbare tips om van je optreden een ervaring te maken!

Check onze insta @thelivecoaches voor foto’s en video’s van alle voorbeelden die voorbijkomen en ga naar www.thelivecoaches.nl voor shownotes, transcripts en meer info over onze coaching en workshops.

Ready? Let’s go!

Vincent: [01:54] Hey! Leuk dat je luistert naar The Live Coaches, de podcast voor artiesten die van hun optreden een ervaring willen maken. Met vandaag een speciale aflevering die we opnemen voor live publiek tijdens de Popronde Pre-Party 2025 op camping De Lievelinge, waar de nieuwe selectie gezellig op een veldje kampeert en voor het eerst samenkomt om kennis met elkaar te maken en met de Popronde. 

Onderdeel van het kamp zijn ook workshops en panels met allerlei informatie en inspiratie om de voorbereiding voor het najaar optimaal te beginnen. Voor het vierde jaar op rij, zijn wij er als The Live Coaches bij en zojuist gaven wij al onze workshop over hoe je als artiest je unieke verhaal kunt vertalen naar een live ervaring. Dit panelgesprek is het vervolg op die workshop. Waar we het net hebben gehad over hoe je komt tot een Live Belofte, een visie op wat je je publiek wilt laten ervaren, gaan we nu bespreken hoe je die visie tijdens de Popronde, met alle beperkingen die je daar hebt, ook tot zijn recht kunt laten komen. 

Dat gesprek voeren wij niet alleen, maar met twee bijzondere gasten. Twee Popronde alumni, die afgelopen jaar, 2024, meededen aan de Popronde en een onuitwisbare indruk achterlieten met hun geheel eigen live ervaringen. En onze eerste gast is Elsa Birgitta Bekman. 

Elsa Birgitta Bekman is een Nederlandse zangeres, songwriter en multi-instrumentalist, die muziek maakt geïnspireerd op de Frans Zweedse roots die ze heeft van haar moeder. Video speelt een belangrijke rol in haar werk. Ze gebruikt videoclips die ze zelf script en regisseert om haar visuele universum te delen met het publiek en haar nummers te versterken. Zo maakte ze voor haar debuutalbum maar liefst zeven videoclips en speelde ze tijdens haar Popronde tour twee bijzondere cinema shows waar ze in bioscoopzalen haar nummers speelde terwijl achter haar haar videoclips op het grote doek te zien waren. Is echt super vet, gaan we het straks ook over hebben. 

Elsa streeft altijd naar meer dan alleen een sfeer, maar naar een gelaagde ervaring voor haar publiek en zichzelf. In 2020 werd haar debuutalbum 'Once In My Life' uitgebracht door V2 Records en in 2024 won ze de eerste prijs op het Concours de la Chanson, de wedstrijd voor talent wat ook Franstalig zingt en die ook de start betekende van de carrière van Wende Snijders. Mooie schoenen om in te treden.

Elsa Birgitta Bekman: [04:09] Zeker.

Vincent: [04:09] Mooie voetsporen. Ze speelde afgelopen jaar maarliefst 23 Popronde shows, waarna ze op een kleine, bijna uitverkochte, clubtour ging. En momenteel werkt ze aan haar tweede album 'Harvest Days'. Welkom Elsa!

Melanie Esther: [04:21] Welkom!

Elsa Birgitta Bekman: [04:22] Dankjewel!

Vincent: [04:24] Onze tweede gast is Viccens. Welkom Viccens.

Viccens: [04:27] Dankjewel.

Vincent: [04:28] Viccens is een expressieve en verrassende artiest die hiphop mixt met invloeden uit soul, house en zijn West-Afrikaanse roots. Hij werkte eerder met Joost Klein Brunsyn en S10, en drukt nu zijn geheel eigen stempel op de Nederlandse muziekwereld met een geluid dat zowel diepgaand als dansbaar is. Vorig jaar speelde hij twintig Popronde shows als 3voor12 Talent en sindsdien speelde hij voorprogramma's voor onder andere Zwart Licht en Zep en presenteerde hij zijn album 'Surrealistisch Gezien', met een eigen headline show in de Melkweg. Tijdens zijn shows wordt hij begeleid door een toetsenist en saxofonist, maar blijven verrassend genoeg ook moshpits onderdeel van het recept. Daarnaast viel hij afgelopen Popronde op als de artiest die elke show tijdens zijn performance een schilderij maakte. 

Met hen bespreken we hoe zij terugkijken op hun Popronde vorig jaar, hoe ze ervoor hebben gezorgd dat hun show indruk maakte en hun verhaal overkwam, de lessen die zij gedurende dat proces leerden, wat ze achteraf anders hadden gedaan en natuurlijk hun antwoorden op alle vragen die hier vast en zeker zullen zijn van hun opvolgers uit de selectie van dit jaar, 2025. Elsa Birgitta Bekman en Viccens, welkom bij The Live Coaches.

Melanie Esther: [05:40] Welkom!

Elsa Birgitta Bekman: [05:40] Dank je wel!

Viccens: [05:41] Thanks!

Vincent: [05:43] Hoe is het nu met jullie? Hoe kijken jullie terug op jullie Popronde van vorig jaar? Als jullie nu weer hier zitten in het kamp? Elsa, jij was hier vorig jaar ook bij onze workshop.

Elsa Birgitta Bekman: [05:52] Ja, met een groot verlangen naar: was het maar weer vorig jaar. Ja, toen waren we hier ook op de camping en toen wist ik nog niet wat ons allemaal te wachten stond. En ja, ik kijk er met zoveel plezier op terug. Dat had ik van tevoren nooit zo erg verwacht, dat ik het zo vet zou vinden en zo leerzaam ook. Ja, het was echt een avontuur.

Vincent: [06:17] Nice!

Viccens: [06:18] Ja, ten eerste, fucking leuk om hier nu weer te zijn. Vorig jaar daar ook op de camping gestaan. Dus het was een soort van flashback om hier terug het terrein op te rijden. Maar ja, het was inderdaad gewoon een groot avontuur, die hele Popronde 'era' wil ik bijna zeggen. Damn. Maar het is een...Het is echt een fase waarin je gewoon zoveel meemaakt en zoveel stappen maakt, die je normaal gesproken eigenlijk over een veel langere tijd zou maken zeg maar. Dus dat gevoel had ik al heel snel. Na de eerste vijf shows of zo denk je echt van: okee shit, nu gaat het echt supersnel. Terwijl je dat normaal gesproken verspreid doet over een paar maanden. Nu ineens was je in twee weken gewoon vijf shows verder. En ja, crazy experience.

Vincent: [07:07] Vet! Over dat verder komen en die lessen gaan we het uitgebreid hebben vandaag. Voordat we dat doen. Voor die mensen die jullie niet hebben gezien vorig jaar of geen beeld bij jullie hebben, kunnen jullie je show beschrijven zoals die nu is? Wat moet ik me voorstellen? Ik hoor over schilderijen. Ik hoor over bioscopen. Elsa, hoe is een Elsa Birgitta Bekman show? Wat moet ik me daarbij voorstellen? Wat zie ik voor me?

Elsa Birgitta Bekman: [07:33] Nou ja, momenteel sta ik niet per se in een bioscoop. Ik ben er wel naar aan het kijken om echt een Cinema Show tour te gaan organiseren. Dat was heel mooi. Dat was ook ontstaan door de Popronde. Was mijn eerste boeking ook van, "hey wil je een bioscoopzaal staan?" Dus het was een soort 1.0 versie, een soort try out daarvan. Momenteel treed ik veel solo op. Ik heb met Popronde voor de helft solo opgetreden en voor de helft met nog een bandlid erbij.

Vincent: [08:07] Wat deed dat bandlid?

Elsa Birgitta Bekman: [08:09] Sorry?

Vincent: [08:09] Wat speelde dat bandlid of wat deed dat?

Elsa Birgitta Bekman: [08:11] Die speelde drums. En dat was niet omdat nou drums het ideale tweede instrument was, maar gewoon omdat mijn drummer heel erg dedicated was. Maar hij was ook zo dedicated dat die zei van, "nou ja, ik kan ook wel nog wat toetsen erbij spelen, beetje mellotron en zo." Ja, top! Dus met hem stond ik ook in die bioscoopzalen.

Vincent: [08:32] En jij speelt dan gitaar en toetsen toch live ook?

Elsa Birgitta Bekman: [08:35] Ja, piano, gitaar en zang natuurlijk. En nog een melodicatje soms, die ook heel belangrijk is voor de sound.

Vincent: [08:43] Een beetje dat Franse?

Elsa Birgitta Bekman: [08:44] Ja, precies ja. Ja, bij een Frans nummer doe ik dat. Maar ik heb tijdens de Popronde wel echt ontdekt dat als ik helemaal in mijn eentje speel, dat dat misschien ook niet saai is. Want dat dacht ik altijd. Mijn album is ook heel zwaar georkestreerd en zo en ik wilde altijd heel graag bandleden mee, maar dat lukte gewoon niet altijd. Maar tijdens de Popronde kwam ik erachter van: hey, dit werkt eigenlijk heel goed. Dus ja dat was heel nice.

Vincent: [09:13] En wat maakt dan een een Elsa Birgitta Bekman show echt een Elsa Birgitta Bekman show? Wat is de atmosfeer, de vibe die jij daar brengt?

Elsa Birgitta Bekman: [09:22] Ja, heel escapistische en dromerig. Romantisch, maar ook wel veel rauwe emoties. Hoeveel mensen er wel niet naar me toe komen na een show van, "ik liep echt te huilen." Dat ik bijna zoiets had van: oh damn, ik wil niet mensen alleen maar depressief maken. Maar ja, dat is wel, mensen voelen altijd heel, heel erg veel van mijn nummers. Dat ja, ik stop ook echt gewoon heel veel pijn in mijn nummers. Maar ook veel hoop. Want voor mij zijn mijn nummers ook een soort safety blanket en ik wil graag ook dan een fijn gevoel krijgen van mijn nummers. Ja. En verder? Ja toch wel dat gevoel dat je een beetje een andere wereld inkomt. Ik ben ook heel erg opgegroeid met Zweedse sprookjes en folklore en dat soort dingen, dus die vibe probeer ik ook een beetje in mijn shows over te geven.

Vincent: [10:24] Gaaf! Daar gaan we dan straks ook nog wel verder op in hoe je dat dan aanpakt. Viccens, wat is een Viccens show?

Viccens: [10:32] Ik was helemaal afgeleid. Ik was echt na aan het denken. Want ik heb jouw shows niet gezien helaas. Maar ik was effe, ik was effe gone.

Elsa Birgitta Bekman: [10:41] Was je in een andere wereld beland?

Viccens: [10:42] Ja, ja.

Elsa Birgitta Bekman: [10:43] Nice!

Viccens: [10:44] Dus ik zit even na te denken hoe je mijn shows zou omschrijven. Sowieso, energie staat op één. Dus dat betekent niet dat het altijd een hoge energie is, maar bij mijn shows draait het erom dat wat ik speel, op welk moment, dat het gewoon heel erg draait om de energie die ik daarmee wil neerzetten in die zaal. Dus dat kan gaan van gewoon een straight up hiphop tune,  tot een tune die meer leunt richting Afro. En dan gaat het veel meer om het dansbare. Maar, zoals je net ook al zei, uiteindelijk blijft een mosh pit ook niet uit. Dus die energie is er ook. Daarnaast gaat het gewoon heel erg over een totaalplaatje ook bij mij. Dus nu ziet mijn show er wel anders uit dan tijdens Popronde. Nu speelt licht gewoon een heel belangrijke rol. En in deze fase is de kleur groen iets waar ik uh.. Ja, ik sta echt bij die kleur tijdens deze shows. Ook omdat ik wil dat het één groot geheel vormt. En voor mij is...

Speaker4: [11:50] Die kleur groen komt dan uit jouw plaat?

Viccens: [11:52] Wat zeg je?

Vincent: [11:53] Die kleur groen is dan een soort era-achtig iets?

Viccens: [11:56] Ja, dat is gewoon het tijdperk waar ik in zit. Plus ik besefte me op een gegeven moment gewoon van: de kleur groen is in principe, als je nu ook om je heen kijkt, het is de kleur van de natuur en de kleur van een soort van een bepaalde rust of zo. En het is voor mij zelf gewoon heel erg belangrijk om als je me ziet op stage of als je een video van mij ziet, dat er gewoon bepaalde visuele elementen zijn die je meteen laten weten van, aight, dit is Viccens.

Vincent: [12:25] En had jij ook zo iets van een era toen jij Popronde speelde? Iets wat er elke show was? Wat bij die era hoorde?

Viccens: [12:32] Ja zeker. Je had het er net al over, maar die schilderijen man. Dus tijdens Popronde, vlak voor Popronde eigenlijk, was ik heel erg na aan het denken van: okee, hoe ga ik er tussenuit springen? Hoe ga ik zorgen dat ik met mijn liveshow, A: mensen in die zaal houd? Mensen die me niet kennen. Mensen die mijn shows kennen van een paar jaar terug. Hoe ga ik hen ook geboeid houden? En hoe ga ik dat van het eerste moment tot het laatste moment doen? 

Toen kwam ik op het idee om, ik wilde iets doen met een soort van performance art element. En toen kwam ik op het idee om live te gaan schilderen. Ik heb denk ik sinds 2012, ja 2012 of zo, ben ik aan het painten en ik heb... Ik heb een supergroot archief met allemaal paintings die ik heb gemaakt in de jaren 2012 tot en met 2016 ofzo. Alleen toen ben ik daar een tijdje mee gestopt. En pas toen ik die Popronde show ging bedenken, toen ineens kwam dat idee weer en toen dacht ik van: ja man, ik heb nog nooit iemand gezien die aan het performen is en die aan het painten is, helemaal niet in Nederland, dus ik dacht van: I'm going to be the first one. En ik ga het ook gewoon goed executen zodat het ook gewoon een verhaal wordt. Maar misschien kunnen we daar dadelijk nog meer over praten, want je hebt ook beelden met je verhaal enzo.

Melanie Esther: [13:48] Ja! Ja, misschien is het wel leuk om even wat beelden te zien. We hebben op jullie Instagram allemaal beelden gevonden. We wilden eerst dat jullie het even gingen uitleggen zodat er een soort beeld in je hoofd zit en dan nu dat we het even kunnen laten zien. Ik heb een paar video's die specifiek op de elementen ingaan, dus de cinema shows en de schilderijen. Maar ook gewoon een paar video's over de muziek. Want het is ook leuk om natuurlijk even te horen wat voor muziek het is. Dus de eerste is van Viccens.

Speaker1: [14:11] FRAGMENT MUZIEK VICCENS

Melanie Esther: [14:40] Dus dit is inderdaad heel erg die groene era denk ik, die je nu aan het doen bent. We zullen zometeen nog wat meer in gaan zoomen op de schilderijen, maar dat zag er zo uit.

Speaker5: [14:47] FRAGMENT MUZIEK VICCENS 2

Vincent: [14:53] Ja. Dus ik begon mijn show met... Ik begon mijn show met een blanco canvas. Voor al die shows een nieuw canvas. En het idee was dus dat ik - uiteindelijk was het doel om op het eindfeest te staan en mijn doel was dan om daar dus uiteindelijk al die schilderijen samen te showcasen. En dat is gelukt. We wilden dus eigenlijk heel graag de hele backdrop echt als een soort van gallery wall bekleden.

Vincent: [15:25] Vet, ja.

Viccens: [15:26] Maar helaas, de productie liet het niet toe. We mochten best wel weinig productioneel bij het eindfeest, wat fucking jammer was. Maar begrijpelijk, want er waren gewoon echt veel acts die op zo'n avond staan. Maar het was, het draaide gewoon erom dat je... Je kwam dus binnen bij een show. Je ziet een guy voor een wit canvas staan. Op een gegeven moment had ik ook zwarte canvassen, zoals je daar ziet. En ik begin voordat ik überhaupt een woord heb gezegd in die mic, begin ik gewoon met painten. En tijdens dat ik aan het painten ben ontstond er dus een beeld op het canvas en begon ik met performen. En dat canvas, dat bleef daar dan staan. Dus na die eerste track stond daar iets op of stond er nog weinig op. 

De eerste keer dat ik het deed dacht ik echt: holy fuck, dit vraagt echt veel meer tijd dan ik had verwacht. Want je gaat het repeteren, maar het is nooit zoals in het echt. En in het midden van de show is er een track die ongeveer 4 minuten duurt of zo en daar maakte ik dan die painting af. En dat is ook best wel een introspectieve track, dus op een gegeven moment had ik dus door dat die track eigenlijk zich perfect leende voor die paint sessie, omdat het eigenlijk bijna een soort van de hersenspinsels waren die er ook door je heen gaan als je in een soort van flow state zit. Of als je in een soort van super gekke concentratie zit of iets aan het maken bent. En dat zorgde ervoor dat ik gewoon elke show een nieuwe painting maakte die weer een andere soort van appearance had. Ik wist ook niet wat ik ging painten. Bij twee steden, dat ik van tevoren dacht van: okee, Eindhoven, laat me iets doen met dat het de lichtstad is. Maar ik wilde dat ook niet forceren zeg maar.

Vincent: [17:04] En hadden die schilderijen een connectie met de muziek verder? Of de thematiek? Hoe verhoudt die muziek, die muzikale uitingen die jij doet, die songs, hoe verhouden die zich tot hoe jij jou uit in schilderen?

Viccens: [17:17] Ja, the same, want ik ben m'n pokoes, ik ben mijn paintings. Dus in principe is dit, dit zijn dezelfde kleuren en dezelfde sfeer die je terughoort in mijn muziek. Er zit geen soort van rode lijn in van: okee, het draait om Popronde en ik ben nu in deze stad, dus nu wil ik soort van dat het rijmt met wat de sfeer is in de zaal of dat het... Nee. Het was gewoon echt puur wat er op dat moment gebeurde eigenlijk. Want het was ook een element, omdat het zo'n groot onderdeel werd van die show, wilde ik dat ook niet te erg crushen zeg maar. Want als ik daar te erg aan vast zou zitten, dan werd dat ook een soort van ja, dat gaat tegen die kunst in toch? Maar uiteindelijk, al mijn kunst, alles wat ik schilder is net als mijn muziek. Er zit gewoon altijd een bepaalde afro futuristische thematiek in. Dus altijd afro-centric sowieso. En het is heel figuratief en heel erg over een soort van realisme en surrealisme.

Vincent: [18:30] Ik heb het een paar keer gezien vorig jaar. Ik vond het heel, heel erg tof. En het creëerde ook inderdaad echt een spanning. Want je bent als publiek gewoon benieuwd: wat gaat er met dat canvas gebeuren en hoe gaat het verder of zo? En dan zit dus die spanningsboog niet alleen maar in de setlijst en hoe die doorloopt, maar ook gewoon, wat gaat daar gebeuren? Je ziet iets wat je niet verwacht. En dat was echt, ik was altijd bezig met: wat ben je aan het doen? Weet je wel? Te proberen te zien.

Melanie Esther: [18:58] Ja. En zelfs op een punt dat ik het niet goed kon zien. Dat ik dacht: ik wil meer naar voren, want ik wil zien wat er gemaakt wordt, weet je? Zelfs op die manier.

Viccens: [19:05] Ja dope! Want op het begin, bij de allereerste show, stond ik echt, stond het canvas gewoon in het midden op stage en stond ik echt met mijn rug naar het publiek. Ook omdat ik dat heel vet vond. Want hoe kut is dat eigenlijk? Je gaat naar een show, maar die guy die daar staat, die staat gewoon met zijn rug naar je toe. Een nummer lang. Dus ook juist omdat het zoveel vraagtekens met zich meebrengt vond ik het heel nice. 

Maar op een gegeven moment merkte ik ook dat het op het tweede moment in die show dat ik dus weer bij dat canvas ging, dan werd het ineens te gesloten. Dan was het ineens zo van: okee, nu ben je 4 minuten lang aan het rappen, maar er is gewoon super weinig soort van connectie. Dus op een gegeven moment heb ik het canvas een kwartslag gedraaid. En dat kwam toen in Arnhem heel goed samen. Daar hadden we eigenlijk de perfecte opstelling gevonden. Dus was het wat meer aan de zijkant, stond ik met mijn profiel zeg maar naar het publiek toe en kon iedereen ook veel meer meekijken wat mijn emoties waren en werd op het laatste pas echt die onthulling van: wat de fuck? Heeft ie dit nu gemaakt?

Melanie Esther: [20:07] Dus je kon ook echt door de Popronde shows, doordat je veel shows had in een korte tijd, kon je ook kijken van hoe kan ik het verbeteren? Hoe kan ik nog meer spanning opbouwen? Hoe kan ik het beste laten zien?

Viccens: [20:16] Ja, en dat is ook een proces. Want op een gegeven moment dacht ik dus van: ja, dit is het. En dit gaan we gewoon zo doen, Maar na een aantal shows merk je gewoon van, hey, eigenlijk is het gewoon het perfecte speelveld om juist dingen uit te gaan proberen of tweaks te maken aan je show. Dus ik heb ook echt, ja hier, ik kwam er letterlijk volgens mij bij deze show achter dat ik zwarte canvassen echt - I fucking love 'em, want het werkt zo anders dan een dan een wit canvas. Maar ook met... Houston? We got a problem... Ook met verschillende formaten ging ik spelen. 

Eerste show, canvas was huge as fuck. Domste idee ooit, want dat kan helemaal niet in in totaal 7 minuten. Dat daar iets sicks opkomt of zo. En ja, uiteindelijk, dat vond ik zelf op een gegeven moment eem soort van het dubbele er aan. Het neemt soms wel een piecie de conversatie over. Over de muziek en over de show. Maar ik was gewoon echt elke keer op zoek naar precies die sweet spot tussen: wanneer is het nu interessant dat ik dit toevoeg aan mijn show zonder dat het gewoon de overhand neemt?

Vincent: [21:32] Ja. Elsa...

Melanie Esther: [21:35] Laten we ook wat beelden van jou bekijken, toch?

Vincent: [21:37] Ja! Dan gaan we dat even doen inderdaad.

Elsa Birgitta Bekman: [21:37] Ik ben heel benieuwd!

Melanie Esther: [21:38] Even kijken. Ik heb een aantal. Ik doe even één video zonder de Cinema Show.

Elsa Birgitta Bekman: [21:46] FRAGMENT MUZIEK ELSA BIRGITTA BEKMAN

Melanie Esther: [22:02] Yes.

Elsa Birgitta Bekman: [22:03] Dat was de drummer.

Melanie Esther: [22:04] Dat is dé drummer!

Elsa Birgitta Bekman: [22:05] De dedicated drummer. Kijk, daar is ie weer!

Elsa Birgitta Bekman: [22:10] FRAGMENT MUZIEK ELSA BIRGITTA BEKMAN 2

Melanie Esther: [22:21] Yes. En dan de Cinema Shows.

Elsa Birgitta Bekman: [22:24] FRAGMENT MUZIEK ELSA BIRGITTA BEKMAN 3

Melanie Esther: [22:41] Het zijn allemaal stories, dus het zijn korte filmpjes. Nog eentje.

Elsa Birgitta Bekman: [22:47] FRAGMENT MUZIEK ELSA BIRGITTA BEKMAN 4

Melanie Esther: [23:02] Zo'n sfeer geeft het meteen, hè?

Vincent: [23:04] Gaaf! Prachtig! 

Viccens: [23:05] Heel sick.

Vincent: [23:06] Kun jij vertellen hoe die... jij maakte dus al jaren voordat je Popronde ging doen heel veel video's. Voor die sferen. Hoe is dat ontstaan, die Cinema Shows? Ik heb er nog nooit van gehoord dat het gebeurde. Ik vind het ook echt heel erg vet. Hoe is dat gegaan voor jou?

Elsa Birgitta Bekman: [23:25] Ja, het was dat Popronde Venlo mij belde. En het was zo van, "Hey Elsa. Coördinator van Popronde Venlo. Ik sta hier in een bioscoop en ik had zoiets van: ja, jij maakt zulke mooie videoclips. Hoe vet zou het zijn als jij hier in de bioscoopzaal een Popronde show geeft en dan met je eigen videoclips? Toen dacht ik: ja! Dat wil ik! Holy shit, wat een goed idee! Ja, zo is het ontstaan eigenlijk.

Melanie Esther: [24:01] Toen heb je het nog een keer gedaan. Was dat gewoon weer op de random zelfde manier of heb je er toen zelf...?

Elsa Birgitta Bekman: [24:05] Nou, daarna kwam er nog een boeking inderdaad. Popronde Wageningen. En uiteindelijk was dat eerder dan Venlo. Dus ja, en het leek me heel vet om inderdaad mijn videoclips te gebruiken. Maar ik had ook zoiets van: ja, maar sommige nummers die speel ik eigenlijk niet live. En ik heb eigenlijk ook heel veel nieuw werk van mijn nieuwe album. Ja, daar wil ik dan juist ook beelden bij. Dus ik had zoiets van, ja, ik wil gewoon speciaal voor die Cinema Show ook gewoon nieuw materiaal gaan schieten. 

En ik werk altijd samen met een videograaf. Die was vorig jaar hier ook mee naartoe. Dus ja, die was ook net zo dedicated. Dus we zijn gewoon, ja, ik ben een concept gaan bedenken voor eigenlijk de hele show en welke nummers dan? En ik heb ook sommige nummers gedaan met een andere videoclip. Een videoclip die eigenlijk van een ander nummer was. En zo een beetje zo'n hele show ingevuld. Maar dus ook, ja, wat nieuwe draaidagen ingepland. Eigenlijk veel te crazy, want het waren maar twee optredens. Maar ja, als het om creatieve dingen maken gaat, dan ja, dan heb ik gewoon oogkleppen op. En dan denk ik gewoon van: ik wil dat gewoon maken en ik wil dat gewoon doen. En gelukkig heb ik dan mensen om me heen die dat ook hebben. 

En ja, dat was echt heel vet. Alleen ja, ik heb het helemaal niet gezien. Want dat doek was achter mij, dus ik heb helemaal geen idee, los van deze paar stories, van hoe die Cinema Show eigenlijk was. Die jongen die het gefilmd heeft, die heeft wel de Cinema Shows gefilmd ook, maar dat moeten we allemaal nog terugkijken. Dus ja, ja, het was vet.

Vincent: [26:00] Het is echt bijna alsof je niet in Popronde zit of zo. In zo'n Cinema Show.

Elsa Birgitta Bekman: [26:03] Nee, klopt ja! Ik weet ook niet of het ooit gedaan is.

Melanie Esther: [26:08] Misschien denkt iedereen nu: ik wil dit ook!

Elsa Birgitta Bekman: [26:10] Ja, ik was ook de enige die die Cinema Shows deed. Ik heb het zelf 'Cinema Show' genoemd.

Melanie Esther: [26:17] Ja, maar dit is een goed voorbeeld toch? En ook van de Popronde coördinator die dacht van: hey, ik heb deze locatie, bij wie past dit? Waar komt mijn muziek het best tot zijn recht?

Elsa Birgitta Bekman: [26:26] Ja. Nou, zij was dus, volgens mij was het van dat ze fan van mij was of dat ze zoiets had van, "hey, die Elsa vind ik goed." Volgens mij was het zo. En dat zij toen dacht van: hey, misschien kan ik die bioscoop vragen. Ik weet het ook niet precies, maar.

Melanie Esther: [26:38] Op heel veel momenten heb je in Popronde natuurlijk juist geen invloed op waar je staat, welke plek en wat je ermee kan doen. Maar goed, het kan dus... 

Elsa Birgitta Bekman: [26:44] Ja, je kan "nee" zeggen. Of "ja" zeggen. Dat is de invloed die je hebt.

Melanie Esther: [26:48] Maar het kan dus misschien juist soms ook andersom werken. Ook voor iedereen in het publiek. Waar past jouw muziek? Weet je wel?

Elsa Birgitta Bekman: [26:53] Ja, daarom is branding ook zo belangrijk. Want ja, voor mij is het: dit ontstaat vanuit een passie. Van, dit is gewoon wat ik wil maken. En ik heb ook heel vaak gehad, mensen uit mijn team die zoiets hebben van: jezus Elsa, je steekt zoveel tijd en moeite in die videoclips, moet je dat nou wel doen? Want ja, hoe belangrijk zijn videoclips nou? Maar ik had gewoon zoiets van: nee, maar dit is wat mij uit mijn creatieve hart komt en ik ga er gewoon voor. En mijn gevoel zegt: dit moet ik maken. En dat was daarom ook nog mooier dat ik opeens als dat 'cinema meisje' werd gezien en daardoor ook in een bioscoopzaal werd neergezet. En zo ben ik ook wel eens gevraagd om bij een openlucht bioscoop de avond te openen. Niet tijdens Popronde, maar.

Melanie Esther: [27:43] Daardoor? Door deze shows?

Elsa Birgitta Bekman: [27:44] Daardoor ja. Omdat ze mij associëren met film.

Melanie Esther: [27:48] Hoeveel kansen daar dan dus ook weer uit kunnen komen. Als je dus dit doet, dat deeld. He? Je had een highlight vol met allemaal van dit soort toffe video's. Dat je daardoor ook weer nieuwe kansen van boekingen krijgt, maar ook misschien je eigen show nog je tour, zei je dat je dat misschien een keer wil doen?

Elsa Birgitta Bekman: [28:01] Ja, ja, ja, precies ja. Want weet je, er zijn zoveel muzikanten, er zijn zoveel artiesten. En het is natuurlijk heel belangrijk om op de een of andere manier iets anders te brengen. Ik vind dat schilderij idee ook geniaal. Ik heb zoiets van: ik moet jouw show zien.

Viccens: [28:17] Ik schilder nu niet meer op stage though.

Elsa Birgitta Bekman: [28:19] Damn!

Viccens: [28:19] Snap je? 

Vincent: [28:19] Dat was een era.

Elsa Birgitta Bekman: [28:24] Maar je gaat vast wel iets anders creatiefs bedenken denk ik dan.

Vincent: [28:28] Ik wil het even met jullie gaan hebben over bindteksten. Wij sturen al onze gasten altijd van tevoren een e-mailtje met wat vragen en jullie hadden alle twee afzonderlijk van elkaar iets gezegd over het belang van de bindteksten, of de praatjes tussen de songs door.

Viccens: [28:45] Ik denk al, wat zeg je? Maar bindteksten. Ja, ja. 

Vincent: [28:48] Ja, wij als The Live Coaches vinden praatjes een beetje een oneerbiedig woord voor hoe belangrijk dat wel niet is voor je show. Wat je tussen songs door zegt. Je mag natuurlijk ook niks zeggen, maar meestal als er iets gezegd wordt. En in Vlaanderen noemen ze dat dus 'bindtekst'. En dat vonden wij eigenlijk een veel mooier wordt dan wat wij in Nederland zeggen. Viccens, jij had het over die praatjes of bindteksten als luister kaders. Kun jij vertellen, sowieso ook, jij hebt je voorbereid voor de Popronde ook met iemand uit het theater? Kun jij daarover vertellen en over die luisterkaders, wat je daarmee bedoelt?

Viccens: [29:23] Toen ik, dus vorig jaar zomer, dus na dit moment zeg maar, ben ik gaan repeteren, ben ik gaan schaven en ben ik eigenlijk voor de eerste keer samen met mijn toetsenist Ricardo, shout out naar Ricardo, musical genius. Ben ik met hem de repetitieruimte ingedoken. En hij heeft - toen met mij hebben we alles uitgepluisd. En toen waren we dus bezig in De Basis in Nijmegen. Ik woonde destijds in Nijmegen. En toen kon ik daar via 'summer school', is een soort van vierdaags traject ofzo waarin ik werd gekoppeld aan een aantal coaches. Eén van die coaches was Manu. Manu van Kersbergen. Hij is spoken word artist, maar ook rapper en schrijver. En dus met hem heb ik heel veel gezeten over: wat is een soort van de intentie van mijn show? En wat is de intentie van mijn muziek? En al die shit. En toen op een gegeven moment met Maartje, ik ben heel even haar achternaam vergeten.

Vincent: [30:32] Maartje van der Meij. Ja, hebben we een podcast aflevering mee gemaakt ook.

Viccens: [30:36] Oh shit?

Vincent: [30:36] Seizoen twee, ja. 

Viccens: [30:38] Crazy!

Viccens: [30:39] Ja, dus met haar heb ik dus gezeten. En toen zei ik tegen haar dat ik dus best wel moeite had met: hoe ga ik nu die bindteksten aanvliegen? Want ik heb al heel veel shows gedaan in mijn leven en het is me altijd een soort van, het was altijd een soort van struikelpunt. Van okee, ja, wat ga je zeggen? Ja, de volgende track gaat hier over. Of ga je het wel zeggen of ga je niet zeggen waar een nummer over gaat. En toen zei zij dus dat je het eigenlijk moet zien als luisterkaders. Jij kunt bepalen hoe een luisteraar in het publiek met jou die track ingaat. 

Dus vanuit welk perspectief wil je dat ze daar naar luisteren? Wil je dat ze er naar gaan luisteren omdat het een track is die gaat over een bepaalde struggle of over een bepaalde feeling? Of wil je dat helemaal niet? Wil je juist dat ze. Uhm, er was één track en dat is een soort van bijna een ballad-achtige, hele gekke cross-over tussen hiphop en een soort van super flowy ambient achtige track. En dat ging over de liefde zeg maar. En zij kwam toen met de opmerking van, "hey, maar die track is eigenlijk een in de verleden tijd geschreven. Dus toen ben ik dat gaan gebruiken in het praatje om het een soort van extra lading te geven. Van shit, ik schreef dit toen we nog samen waren, maar nu we niet meer samen zijn kom ik erachter dat de track al in de verleden tijd is geschreven. En zo ga je die track in. Dus nu ineens ben je eventjes op scherp. Van oh, wat gaat er gebeuren? Waar gaat het over? Oh, er is iets klaar, maar dat was toen al klaar voor hem of zo? Dus je krijgt heel veel vraagtekens en dan ga je zo mee die track in. 

En hetzelfde geldt voor momenten dat je bijvoorbeeld een track hebt waar je heel erg... Je verwacht iets van het publiek, een bepaalde energie. Ja, hoe ga je dat zeggen? Ik heb bijvoorbeeld één track in mijn setlist die ik altijd doe, al jaren. En dat vermeld ik ook erbij. Van "hey, dit is het moment waar je niet omheen kan zeg maar. Dit is het moment dat we nu los gaan en de mensen die het weten, die kennen deze track. En dan ga je zo al een soort van gezichten zien die met je meegaan of die juist naar anderen toe gaan kijken. Van hey, wat is dit? Ken je die track? Wat gaat er gebeuren? Dat zijn zeg maar die luisterkaders.

Vincent: [33:14] Ja vet. Ja, het maakt heel veel uit voor zo'n song in de verleden tijd dat je weet dat die geschreven is toen het nog tegenwoordige tijd had moeten zijn.

Viccens: [33:22] Ja, precies. Terwijl het. Mij was het nooit opgevallen. Zij kwam daarmee en toen dacht ik van: oh shit, dat is een angel. En nu ben ik op het punt dat ik die track heel anders inzet, omdat ik nu juist op een punt ben dat ik denk van: okee, dat is duidelijk. Maar nu wil ik er met een ander licht zeg maar, wil ik dat mensen met een ander licht ernaar gaan kijken zeg maar. En dat is ook een keuze die je dus kunt wijzigen tijdens je shows.

Vincent: [33:49] Elsa, jij had het ook over 'woorden als decor', en ik ben wel benieuwd wat je daarmee bedoelt en hoe jij je relateert hieraan. Maar ook hoe ben jij dat ingegaan eigenlijk, die woorden als decor?

Elsa Birgitta Bekman: [34:01] Nou, ik had altijd met mijn praatjes, "met mijn praatjes." Nou ik ga het blijven zeggen hoor.

Viccens: [34:07] Het blijven 'praatjes' toch?

Elsa Birgitta Bekman: [34:08] Ja, ja, dat zit nog niet in mijn vocabulaire geïntegreerd, die bindteksten. Maar ja. Ik was altijd heel eigenwijs daarin. Ik denk dat veel muzikanten dat eigenlijk best wel op een, ja niet zo belangrijk vinden. Zo van, ja, het gaat om de nummers. Ik wilde ook heel graag 'real' blijven. Dus ik had zoiets van, nee, ik wil dat helemaal niet instuderen. En ja, ik was daar altijd heel eigenwijs in. Want ik dacht ook van: ja, als ik het dan ga instuderen, dan is het niet meer echt. En juist tussen de nummers door heb ik het idee dat ik dan even het publiek kan laten zien en horen wie ik echt ben als persoon. En ik was bang dat ik dat dan zou kwijtraken. 

Maar toen ik mee ging doen aan de Popronde, toen was ik dus ook bezig met een andere tour en daarvoor hadden we ook een regisseur ingehuurd. En hij begon dus ook over de bindteksten. Maar hij kon het me ook beter uitleggen waarom dat nou wel zo, belangrijk is dan misschien niet het juiste woord, maar het kan heel handig zijn eigenlijk. Om... Weet je? Het gaat niet altijd om vertellen waar het nummer over gaat. Je kunt het ook gebruiken om een stukje van je wereld te delen met het publiek en niet alleen maar door middel van je nummers. Wat soms heel poëtisch is dat mensen het niet eens volgen. Maar bijvoorbeeld wat ik dan met die videoclips doe. Dan neem ik mensen mee in een mooie boerderij in Zweden of de Franse Alpen, maar ja, dat zit niet in het visuele van mijn optredens. Ja, dat kun je soms proberen met decor en zo, maar zeker met de Popronde ja, kun je niet met een heel decor aankomen, want daar is helemaal geen tijd voor. Dus op dat soort momenten zijn die stukjes tekst juist zo waardevol. Want dan kun je...

Vincent: [36:21] Want hoe klinkt dat dan, als je dat decor maakt?

Elsa Birgitta Bekman: [36:22] Nou, ik heb bijvoorbeeld, ik heb een nummer, daar eindig ik de show ook altijd mee. En dat gaat over mijn haat liefdeverhouding met alleen zijn. En die regisseur, die vroeg dus ook aan mij van ja, vertel eens over jezelf. En ik zei nou, ik woon op een boerderij, alleen, in de middle of nowhere. Hij zei, "jezus, dat is bijzonder hoor, daar moet je iets mee doen! En dat past ook bij je branding." En dus toen gingen we dus ook op zoek. En dat bleek heel goed te passen bij dat nummer. En ik mocht ook bijvoorbeeld absoluut niet zeggen van, "het volgende nummer gaat over."

Viccens: [36:59] Dat is de doodslag.

Elsa Birgitta Bekman: [37:00] Ja, dat kun je wel een keer doen, vind ik. Maar ja, op die manier schetste ik dus een beeld voor mensen met mijn woorden.

Vincent: [37:15] Zeg jij dan, "stel je voor, je zit in een..." Of wat vertel jij dan?

Elsa Birgitta Bekman: [37:29] Nou dan, zeg ik. Dan vertel ik dus van, "ik heb een haat liefdeverhouding met alleen zijn." Nou dat is ten eerste al iets over mezelf vertellen. Dat is ook waar. Ik ben heel veel alleen. Ik ben heel graag alleen. Maar ik merk ook dat dat heel eenzaam kan worden en dat vind ik ook altijd heel belangrijk om te vertellen. Ik heb ook gemerkt dat mensen daar heel erg op aanhaken. Dat mensen naar me toe komen van, "hey, weet je, ik woon ook alleen en ik voel me ook eenzaam en ik vind het zo mooi dat je dat zegt, want dan weet ik ook dat ik niet de enige ben." En dat weten we ook wel. Maar het is ook fijn als iemand dat een keer gewoon zegt, weet je wel?

Vincent: [37:56] Zeker, ja.

Elsa Birgitta Bekman: [37:57] Nou ja, en dan leg ik dus ook uit van ja, ik ben ook heel vaak alleen, want ik woon op een boerderijtje in de middle of nowhere. Wel met een kat. En die kat, die past ook weer heel mooi bij de branding. Dus op die manier maak je keuzes van wat je wel en niet vertelt. Want ja, ik kan ook best wel lekker door lullen, maar soms op het podium, ja dan gaat het verhaal nergens naartoe en dan raak je ze ook kwijt, weet je wel? En dan raak je jezelf ook een beetje kwijt.

Viccens: [38:27] Dat heb je geen houvast ook meer, uiteindelijk.

Elsa Birgitta Bekman: [38:29] Ja, precies. En je kan alsnog wel spontaan zijn. Dat kan ook zeker. Maar als je een keer je dag niet hebt, je bent aan het PMSen of je bent moe of zo. Dan is het heel fijn om daar op te kunnen terugvallen.

Vincent: [38:43] Dus jij had, als je het hebt over, je kunt best een dag spontaan zijn. Jij had het dus van tevoren ingestudeerd wat je ging zeggen?

Elsa Birgitta Bekman: [38:49] Nou, dat ontstond, tijdens de Popronde was ik met die regisseur bezig. En dus aan het begin van de Popronde nog niet. Maar langzaam aan kwamen er voor steeds meer nummers mooie bindteksten en die kon ik dan tijdens de Popronde ook mooi uitproberen. Want dat is ook nice aan de Popronde, vooral als je er ingaat met 'every shows a try out', dan kun je ook dingen uitproberen van: wat werkt wel, wat werkt niet? En het hangt er ook net vanaf waar je speelt. De ene keer stond ik in een theater waar iedereen zat en stil was en de andere keer stond ik om twaalf uur 's nachts in een Ierse pub waar het helemaal los ging. En ook, ja, dan kunnen uitproberen van: okee, welke teksten werken dan en welke nummers en ja.

Vincent: [39:41] Ja, maar dat vind ik ook echt heel vet dat: "every show is a try out." En wat ik daarbij ook heel erg heb is het heeft alleen maar... Je moet wel de tijd nemen ook of inplannen of incalculeren tijdens dat je Popronde aan de gang is, om die besef momenten te hebben eigenlijk. Want je kunt zo druk zijn met de Popronde dat je tussendoor helemaal geen tijd hebt om na te denken over: wat heb ik nu geleerd net? Of wat is er net gebeurd en hoe ga ik dit anders doen de volgende keer? Hoe was dat voor jullie? Moesten jullie dat bewust doen of hoe heb je dat gedaan?

Viccens: [40:12] Ja, dat is dus wel grappig, want ik ben dus eigenlijk aan het einde, ik denk bij de laatste zes shows of zo, ben ik mijn shows beginnen op te nemen. Daarvoor eigenlijk niet. Dus ik had op een gegeven moment tien shows gedaan of zo en toen was ik op een gegeven moment super moe en had ik weer voor de tweede week drie shows achter elkaar of zo. En toen moesten we spelen in Rotterdam. 

En toen kwamen we daar aan en was het een super mellow sfeer daar binnen. En die mensen waren super, ja, ze ontvingen ons gewoon super relaxed. We kregen een koppie thee en dit en dat. Dus we waren helemaal in een soort van lage energy. En toen ging ik dus die show spelen en toen werd die show ook gelivestreamd. Dus toen werd die show opgenomen. Maar doordat ik, soort van in een best wel lage energie zat, waren mijn eh... Ik blijf gewoon praatjes zeggen. Waren mijn praatjes tussendoor dus ook super low energy. Maar ik had het helemaal niet door. Dus nu kom ik die avond thuis samen met een hele goeie vriend van me en die ook als een soort van tourmanager ook meeging. 

En toen kwamen wij bij mij thuis en toen waren we zo van, "yo, laten we effe die livestream terugkijken." En toen, dat was het eerste moment dat ik die hele show zag zoals mensen die show zagen. En ik was al die tijd bezig met de nummers technisch goed doen, men stemgebruik, interactie met het publiek, maar vooral met die nummers. Dus nu ineens zag ik die hele show. Op  de helft van de video, ik gooi die telefoon weg en ik zeg, "bro, dit kijk je al de hele tijd?!" Zo van, het zit al heel de tijd strak in elkaar? Ik dacht dat ik nog niet daar was. En toen zag ik dus ook in één keer heel duidelijk van okee, ik moet dus niet mijn energie tussendoor laten bepalen door mijn mood op die dag, of door dat iedereen in die ruimte mellow is. M'n show is m'n show en hoe ik tussendoor communiceer met het publiek moet ook gewoon...

Vincent: [42:13] Is onderdeel van die show.

Vincent: [42:14] Is onderdeel van die show. Dus dat kan niet de ene show heel erg soort van het publiek meenemen en vertellen waar we naartoe gaan en de andere show heel erg timide zijn en zo van, "okee, thanks guys." Nee, dat is niet de insteek van mijn show. Maar daar kwam ik dus toen achter. En toen dacht ik van: okee, vanaf nu ga ik gewoon mijn shows opnemen. Dat heb ik dus best wel vaak gedaan.

Melanie Esther: [42:38] En wat heeft dat je gebracht? Dat je je shows hebt opgenomen?

Viccens: [42:41] Nou, doordat ik dus die shows op ging nemen, kreeg ik veel beter zicht op wat er goed ging, wat er slecht ging, waar ruimte voor improvisatie was, waar ruimte voor feedback was naar de mensen in de opstelling. Dus ik had een toetsenist en toen tijdens Popronde had ik ook een gitarist. En ik merkte op een gegeven moment dat in die combinatie wat dingen niet helemaal liepen zoals ik wilde of dat bepaalde energie niet klopte. En toen kon ik dus op basis van die beelden meteen de dag erna gewoon een call inplannen met z'n allen van, "okee, luister." Dus ik kon heel direct soort van gaan schaven aan die show. 

Dus mijn tip is sowieso: als je erin staat zoals ik er in stond, en dat is een show ontwikkeld hebben en die show beter maken en die show naar een bepaald punt krijgen dat je op andere podia kan staan met diezelfde show of met die muziek, neem het vooral op en probeer zoveel mogelijk die shows terug te kijken. Ik heb ook heel vaak gehad dat ik het niet terug kon kijken hoor, of dat ik daarna pas besefte van: fuck, ik had het terug moeten kijken. Nu nog steeds heb ik van sommige shows niet alles teruggekeken, net als wat jij zegt. Maar doe het gewoon, want uiteindelijk, je gaat nooit zelf kunnen zien hoe zo'n avond eruitziet tot je het gewoon opneemt en echt effe ervoor gaat zitten. 

Want... Degene die mij erop heeft gezet was BUG. En BUG heb ik vorig jaar hier ontmoet op de camping. Heb ik toen ook een track mee gemaakt. En hij nam op een gegeven moment al zijn shows op. En toen was ik een keer bij hem om onze track terug te kijken en toen dacht ik: ja, dit is fucking genius zeg maar. Nu kan ik gewoon de volgende dag gewoon precies zien, bird's eye view, wat er wel en niet goed ging en wat ik kan improven.

Vincent: [44:29] Ja, dat was ook vet trouwens. Dat je wat je noemt, jullie hebben elkaar hier op de Popronde pre-party ontmoet, een track samen gemaakt. Hoe heette die? Lastpak?

Viccens: [44:37] Lastpak. Die demo is ook hier gemaakt op de camping.

Vincent: [44:40] Hier op de camping en uitgebracht nog tijdens Popronde. En jullie hebben ook altijd bij elkaar geperformt, toch?

Viccens: [44:44] Ja, dus wij waren hier op de camping. Wij zaten daar achter ongeveer, bij de coördinatoren... Ja, dat is daar ergens. En toen waren we dus, op een gegeven moment zaten we hier op de camping zo van, "hey, shit man, eigenlijk moeten we gewoon een track maken nu." Toen hadden we geen laptop. Toen dacht ik: okee, gaan we een laptop zoeken bij iemand. Gaan we misschien een mic zien te fixen. Toen lukte dat niet. En toen was het van: okee, weet je wat we dan doen? Toen zei ik van, "ja, dan moeten we in ieder geval het begin maken hier." 

Dus toen zijn we beats gaan uitkiezen samen met één van de producers, Osci, die was er ook bij. Beat uitgekozen. Toen zaten we op de laatste avond bij het kampvuur. Toen zijn we eerst gaan freestylen en zo en toen op een gegeven moment hadden we de eerste soort van draft van de flows en toen gingen we kijken naar de indeling. Dus toen was heel het soort van het skelet van die track lag er. Toen hebben we een studio sessie gehad. Toen hebben we die track gemaakt. Echt in een elf uur durende sessie, gewoon in de hitte in de zomer. Gewoon diehard tryin' get this shit done. 

Want ja, wij wilden allebei Popronde echt uitspelen. Dat was voor mij echt een ding van ik wil Popronde echt, ik wil daar alles uit gaan halen wat ik nu kan doen, op de beste manier die het meest bij me past. En toen hadden we die track uiteindelijk af. En toen gingen we die eerste keer in Eindhoven, in Dynamo of Effenaar, deden we die daar voor de eerste keer. Toen hij nog een keer bij mijn show, toen ik weer bij zijn show. En toen uiteindelijk ook op het eindfeest. Stonden we allebei. Hebben we die daar ook kunnen performen. Uitgebracht. Visuals bij geschoten. En het.. toen, we waren allebei 3voor12 talent en toen hadden we ook nog een interview met 3voor12. Dus het was helemaal geregeld man.

Vincent: [46:37] Vet! Heel, heel vet. En ook hoe je elkaar dan echt op die reis ook kan helpen. Met de aandacht op elkaar focussen, elkaars shows toevoegen. Echt die binding creëren. Echt super vet.

Viccens: [46:41] Ja, thanks. En ook gewoon fucking leuk toch? Want eindstand: je bent zoveel aan het spelen en zoveel draait ook, hier zul je wel merken, heel veel draait om hoe ga je het laten lukken? Of hoe ga je voor jezelf zorgen dat je opvalt, dat je branding klopt of dat je iets interessants doet met je show? Maar als er dus iets ontstaat tijdens Popronde wat het gewoon nog meer fun maakt en waardoor je nog meer je eigen ei kwijt kan op een ander ander vlak, doe dat ook gewoon. Ik heb ook gewoon elk weekend gewoon gedronken en gewoon soort van... We zijn ook gewoon gaan feesten en gaan leven. Naast gewoon high intensity gewoon shows knallen en terugkijken en shit.

Vincent: [47:20] Ja, ik hoor dat bij jullie alle twee met die cinema shows en met dit ook, van: ga in op die spontane dingen die er bij Popronde kunnen gebeuren. In plaats van dat je een soort van tunnelvisie hebt voor jezelf van: okee, ik ga dit doen en ik ga dit zo doen. Wees open voor dingen die op je pad kunnen komen, waar je gewoon niet voor kunt plannen eigenlijk.

Elsa Birgitta Bekman: [47:38] Ja, dat is sowieso heel erg Popronde. Maar dat is ook goed. En voor mij was het ook: ik had best wel een valse start, want mijn violiste waar ik al tien jaar mee werkte, die stopte ermee toen zij erachter kwam hoeveel werk de Popronde ook ging worden. En ze had ook nog een andere band en dingen en zo. En dus vanaf dat moment moest ik al schakelen van: oh holy shit, hoe ga ik dat dan doen? En ik had wel een andere violiste, maar die heeft uiteindelijk ook maar één show meegedaan, want ja, die kon ook niet. Maar uiteindelijk kwam daar ook weer iets heel moois uit. Want kwam ik er dus achter dat ik helemaal solo, dat dat voor mij eigenlijk ook wel goed werkte. En voor het publiek ook. Dus soms weet je helemaal niet of iets goed of juist niet goed is als het je overkomt. Dat weet je pas later. En ja, gewoon kunnen schakelen is überhaupt belangrijk in het leven. En met de Popronde, ja, al helemaal ja.

Vincent: [48:42] En ook wat wat jij zegt met, "we zijn ook gewoon gaan drinken en ook op die manier."

Elsa Birgitta Bekman: [48:47] Same.

Vincent: [48:47] Ja en jij had het er ook echt specifiek over in jouw voorbereiding van, "ga ook andere acts kijken. Want ik weet zelf, ik heb zelf de Popronde gespeeld terug in 2019 en ik heb bijna niks gezien, weet je wel?

Viccens: [48:57] Ja, ik ook niet. Ja.

Vincent: [48:57] Behalve als ik er samen mee stond op dezelfde locatie, dan wist je dat. Toevallig Eva van Manen, die hier net zat, die stond vaak bij mij op dezelfde locatie. Dus die heb ik heel veel gezien toen. Maar voor de rest heb ik niks meegekregen van dat jaar.

Elsa Birgitta Bekman: [49:09] Ja, zonde!

Vincent: [49:09] Ik heb nog nooit zo weinig gezien van de Popronde. Maar jij zei, "plan der tijd voor in. Of ga dat echt doen."

Elsa Birgitta Bekman: [49:15] Ja! Ik had ook nog het geluk dat ik vaak aan het begin van de avond stond ingepland, als singer songwriter. Maar ja, soms ook niet. En er ging soms ook wel wat eerder. Of, maar ja, ik vind het gewoon heel erg leuk om dan te blijven plakken en gewoon het echte experiencen. Ik had zoiets van: ja, wat ga ik anders doen? Weer naar huis? Thuis gebeurt er niks. Ik kan beter nu hier blijven en bij andere artiesten gaan kijken. Hoe doen zij het? En super leerzaam en super gezellig ook. En dan gaat het op een gegeven moment ook echt voelen alsof je deel uitmaakt van een familie. Dat is gewoon echt zo met de Popronde. En dat begint al hier, dus dat is echt top, dat jullie hier vandaag bij zijn.

Melanie Esther: [50:05] Herinner je je nog iets van wat je bij een ander hebt gezien? Een tip die je zelf hebt meegenomen of die je graag hier zou willen delen? Doordat je bij anderen ging kijken?

Elsa Birgitta Bekman: [50:15] Oh mijn god, even denken hoor.

Melanie Esther: [50:17] Iets tofs wat je daar zag, wat je mee hebt genomen.

Elsa Birgitta Bekman: [50:18] Nou, ik zag bijvoorbeeld een van de Popronde shows, Tilburg volgens mij, die viel op Halloween. En ik heb daar zelf ook, ik dacht meteen zo van: oh, daar moet ik iets mee doen! Maar ik zag dat meer bands dat hadden. Die echt hadden uitgepakt met kostuums enzo en pruiken op. Maar dan wel 'in brand.'

Melanie Esther: [50:39] Ja, ja.

Elsa Birgitta Bekman: [50:40] En dat vond ik zo nice! En dan, ja dat is ook echt... 

Melanie Esther: [50:43] Leuk! Ja, dus ook een beetje...

Viccens: [50:44] We hebben toen ook Lastpak ook met zeg maar schmink en shit. 

Elsa Birgitta Bekman: [50:46] Oh ja? Ja.

Viccens: [50:46] En we hebben sowieso al schmink, maar ik dacht: okee, ik gimme that fuckin paint. En gewoon in thema gaan.

Melanie Esther: [50:52] Ja, leuk! Dus ook een beetje kijken van: waar sta je? Wat voor moment is het? Wat kun je daar mee binnen je branding? Daar zitten ook leuke elementen om uit te proberen in de Popronde.

Elsa Birgitta Bekman: [51:03] Ja, zeker.

Viccens: [51:03] Of helemaal niet denk ik soms. Soms denk ik ook gewoon, ik zag ook wat acts die zo erg gewoon hun ding hadden staan en daar een soort van vast aan bleven. En dat het ook gewoon werkte. Omdat je gewoon ziet van: het gaat om die authenticiteit toch? Dus als je het gevoel hebt van: okee, deze Popronde is het moment dat ik juist moet experimenteren met dingen of dat ik juist m'n show kleiner moet maken, of ik wil weten hoe het is om voor minder publiek te staan of voor een groter publiek. Doe dat. Maar als je zoiets hebt van: nee, nu moet ik gewoon vlieguren maken en moet ik gewoon doorgaan precies met wat ik nu doe. En dat soort van helemaal finetunen, dat is ook gewoon heel slim. 

Elsa Birgitta Bekman: [51:47] Ja, eens.

Vincent: [51:48] Ja, zijn er eens vragen uit het publiek? Ja, we hebben een microfoon. Ik denk dat het makkelijkste is als je er even naartoe loopt.

Melanie Esther: [51:55] Zeg maar even je naam en wat voor muziek je maakt. En je vraag.

Publiek: [51:57] Hoi!

Viccens: [51:58] Hoi!

Publiek: [51:58] Ik ben Joris. Ik zit in Politie Warnsveld. Wij maken ska punk, Nederlandstalig. Over bindtekst. Wij hebben wel een soort nagedacht over nou, wat ga je dan zeggen en hoe ga je dat zeggen? Maar af en toe gaat er ook gewoon shit mis. Of dan is er iets stuk of dan moet er nog iemand stemmen en dat gaat traag. En hoe zorg je er dan voor dat het niet juist omdat het ineens daarbuiten valt, heel erg gaat wankelen? Want ik heb af en toe dat ik niet verder kom dan "hebben we er nog een beetje zin in?" En op zich kan het bij onze act, maar het heeft ook een soort coverband sfeer. En dat willen we dan weer niet.

Viccens: [52:37] Ja, damn. Ik denk... Ik hoor je helemaal. Wij hadden bij, toevallig ook, toen gingen we Lastpak doen in Den Haag. Was het Den Haag? Ja, Paard café. En toen merkte ik zelf, toen duurde er ook iets effetjes lang. In dat praatje. Maar ineens ben ik gewoon die hook gewoon a-capella gaan doen. Random. Maar ineens werkte dat fucking goed. Mensen deden allemaal mee. Toen begon ik d'r bij te klappen. Mensen ging ook allemaal klappen op de maat en zo. En ineens hadden we een soort van een halve minuut lang iets wat we nog niet hadden gedaan van tevoren, wat we ook bij andere shows gingen doen. Of wat ik vaak doe voor mezelf ook, om er een soort van niet een groter ding van te maken, is gewoon te gaan ouwehoeren. Dus gewoon, krack a fucking joke en zeg gewoon iets doms. Ja, boeien? Want je staat toch al, voor mij persoonlijk, ik sta de hele tijd een soort van super serieus. M'n hart te luchten voor die mensen en dan weer energie van ze te vragen of zo. Dus als er een keer ruimte is om gewoon iets doms te zeggen, ja, doe dat dan. Of fuck die stilte ook.

Elsa Birgitta Bekman: [53:44] Ja, je kan ook van te voren dan bedenken van: oh, wat zou ik doen als dat gebeurt? En dat hangt er dan net vanaf. Maar bijvoorbeeld ja, als je met een hele band speelt, als iemand dan moet stemmen, misschien kan iemand anders dan alvast het nummer beginnen dat er in ieder geval niet een stilte is en dat het lijkt alsof het zo bedoeld is. Ik had ook, toevallig tijdens die Halloween show, dat mijn microfoon het opeens niet meer deed. En ik was net een nieuw nummer aan het spelen. Toevallig was het een heel theatraal nummer. Wat een beetje, ja, nou ja... En die geluidsman, die kwam ook naar me toe lopen en die probeerde zo die microfoon te pakken en toen viel die ook nog op de grond en zo. En het was echt...! Maar uiteindelijk ging ik wel met het publiek gewoon communiceren erover en ik bleef gewoon doorspelen. 

En nou ja, uiteindelijk kwam er ook nog een review van 3voor12 van dat ik zo'n goede podium presence had. En nou ja, in die show was er ook nog een groep met hele dronken mensen die heel hard aan het praten waren en die lieten allemaal glazen vallen op de grond en zo. En het was één grote chaos. Maar puur door hoe je dat opvangt, hoeft het helemaal niet iets negatiefs te zijn.

Viccens: [55:03] Ja, en hoe je daarna ook weer doorgaat. Er was eens één moment en eigenlijk verbaast het me dat het maar één keer is gebeurd in zoveel shows, maar dat het podium dus zo wankel was dat mijn schildersezel en het canvas dat tyfte gewoon om. Dus ik sta op het podium en maak een gekke beweging en ik stamp één keer en ineens: ik zie gewoon dat canvas op me afkomen! Dus dat valt en dat.. Dus ik sta daar en ik denk van: oh shit! It happened. Je weet toch? Maar ja, ik kijk gewoon, ik zie: okee de damage valt mee. Ik zeg er wat over en ik zet dat ding rechtop en die tune begint opnieuw en ik ga gewoon vol gas door. 

En uiteindelijk heb ik niemand meer gehoord over dat moment. Sommige mensen hebben het niet eens gezien. Mijn manager destijds, zij was aan het filmen. Ze heeft het niet eens gezien. Terwijl, het gebeurde op camera. Dus soms maak je voor jezelf iets heel groots, maar mensen staan een half uur, soms een uur naar je te kijken, dus zij hebben helemaal niet door dat je je praatje of opfokt of niet doet, of dat je eigenlijk vals speelt net die drie keer of zo. Ja, weet je? Dus het is ook de balans zoeken tussen: hoe erg ga ik daar mee zitten op het moment? Hoe vang ik het op? En door met waar je mee bezig was.

Elsa Birgitta Bekman: [56:20] Ja en soms zijn er gewoon technische problemen en dan is dat gewoon maar zo. En misschien hoef je dat dan ook niet op te vullen met een praatje. Of ja, dat kan gewoon gebeuren. En gewoon, stay cool, weet je wel?

Vincent: [56:33] Ja. Ik denk ook dat je bijna zeker kunt weten dat er een keer iets mis gaat gaan tijdens je Popronde. Waarschijnlijk vaker dan één keer, waarschijnlijk best wel vaak. En je kunt dat, je kunt ook dat gewoon anticiperen. Dus ik ben wel echt gaan leren op een gegeven moment om van tevoren na te denken over: wat doen we als dit gebeurt? Wat doen we als dit gebeurt? In de repetitieruimte. En natuurlijk mag je het heel spontaan laten, als dat past bij je act. Als je het gevoel hebt dat het voor jou heel ongemakkelijk is, dat je daar niet goed in bent om dat op te vangen, of dat je op zo'n moment gewoon een beetje overwhelmed bent door dat moment of wat dan ook, dan kun je daar van tevoren... Ik moet eigenlijk, dat moment wat je in de douche na die show hebt, wanneer je de perfecte reactie hebt bedacht, proberen te creëren voor dat het gebeurt. En natuurlijk, je zult nooit op alles voorbereid zijn, maar als dat iets is waar je bang voor bent, dan zijn dat wel dingen die je kunt doen. Want er gaat een keer iets misgaan. Zijn er nog meer vragen uit het publiek?

Melanie Esther: [57:32] Ja, hier. Oh, nog twee. Wie biedt?

Publiek: [57:36] Ik weet niet of die in de tussentijd gesteld is, maar ik vroeg me af bij Viccens: wat is een goede manier om je show te filmen? Zeg maar hoe je, als je hem helemaal wil zien. Zet je hem ergens neer? Laat je het een persoon doen?

Viccens: [57:50] Goede vraag. Wat ik deed: voor elke show gaf ik - ik haat het ook om op te treden met een telefoon in m'n zak, want dan zie je zo'n blok zitten - dus voor elke show op vliegtuigstand en ik gaf hem aan mijn manager. En zij filmde dus gewoon heel veel losse filmpjes. Ik zei, "maak gewoon zo veel mogelijk losse footage", kan ik altijd wat posten in de auto terug. Of kan ik altijd sommige dingen terugkijken vanaf die point of view. Maar dus op een gegeven moment, een goede vriend van me is ook mijn cameraman en ik heb hem op gegeven moment gevraagd van, "yo, zoveel mogelijk shows, neem die cam mee en wees gewoon een fly on the wall." Dus hij heeft toen gewoon heel veel losse clips gemaakt. Hij is gewoon gaan filmen. En op een gegeven moment zag ik dus dat BUG het bijvoorbeeld op een statief zette. Toen heb ik dat ook een paar keer gedaan en...

Publiek: [58:38] En dan gewoon achterin in de stage of zo een?

Melanie Esther: [58:41] Bij de Front of House.

Viccens: [58:42] Precies. Wat ik nu doe inderdaad bij shows die ik nu geef. Ik zet het altijd inderdaad bij Front of House neer, of bij... eigenlijk wil je een beetje een hoog hoog punt. Dat je net over het publiek heen kijkt. Dat je toch wat publiek ziet, maar dat je vooral die hele setting ziet van je show. En wat ik tegenwoordig ook doe, is ik probeer gewoon te zorgen dat de audio wordt opgenomen bij de Front of House en dat ik daar op een sticky een bestand van krijg. Want dan kun je dus ook de content die je daarvan wilt knippen, dat ga ik binnenkort editen en dan heb ik gewoon de audio file van de show en dan kan ik dat onder of die iPhone video's of onder die grote video zetten.

Publiek: [59:21] Alright, thanks!

Vincent: [59:22] Ja, nog even een hele praktische tip. Ik heb hiervoor twee cameraatjes staan, of twee telefoons. Dat zijn gewoon opzetstukjes die passen op een microfoonstandaard. Ik film al jaren alle shows.

Viccens: [59:35] Alles met telefoon ook?

Vincent: [59:36] Met gewoon, als je een goede smartphone of een iPhone ofzo. Vanaf de Front of House. Perfect. Prima.

Melanie Esther: [59:42] Met geheugen. 

Viccens: [59:42] Sick.

Vincent: [59:43] Met geheugen. Dat is wel een goed punt. Nu zijn het kleine statiefjes, maar er zijn overal altijd micstands. Tenminste bij de Popronde soms niet, maar meestal overal waar ik kom staan mic stands. Dus ik heb gewoon een opzetstukje wat gewoon in mijn tas past, dat is 15 euro bij Thomann, en dat zet je gewoon op een mic stand neer bij de Front of House. Die komt boven publiek uit en dan heb je het. Nog meer vragen?

Viccens: [01:00:05] Yes.

Vincent: [01:00:07] Yes!

Publiek: [01:00:08] Eigenlijk aan jullie beide. Zou je zeggen dat, hoe kan ik het zeggen, als je het opnieuw zou moeten doen, zou je dan zeggen ik doe liever tien shows en dan daar heel veel kwaliteit in stoppen? Of doe je echt zo heel veel mogelijk shows en wat je zei net met BUG, een soort van 'het uitspelen', waarin je misschien bepaalde shows zoals je zei in Rotterdam dat je daar dan inlevert? Ook de vraag aan jou, ja.

Elsa Birgitta Bekman: [01:00:33] Ja, ik vind zelf veel shows. Vond ik zelf heel fijn. Ik ben normaal juist super perfectionistisch, maar ik heb dus zelf 23 shows gedaan en dat was misschien ook wel juist voor mij zo leerzaam. Omdat ik, ik kon niet perfectionistisch zijn. Ik moest dealen met dat ik maar de helft kon doen van hoe ik het wilde. Maar daardoor ging ik me ook meer focussen op andere dingen en daardoor was dat heel leerzaam. En sowieso die meters die ik heb gemaakt met de Popronde, die waren voor mij zo welkom. Want ik had nog nooit zoveel solo gespeeld achter elkaar. En juist, wat jij ook aan het begin zei, als je dat in een korte periode doet, dan is je learning curve gaat gewoon echt zo. Dus ja, dat is voor mij zo waardevol geweest. 

Dat ja, sowieso liever veel shows. Want sowieso met de Popronde een soort perfecte show proberen neer te zetten, ik denk dat dat niet je insteek moet zijn met de Popronde. Weet je? Zelfs die Cinema Shows waar ik zoveel tijd in heb gestoken. Ik wist dat dat niet zo perfect kon worden. Want normaal kom je aan in een theater, weet ik het wat, en dan ben jij gewoon de hoofdact. En dan is er de hele middag is er tijd voor jou dat jij vanavond goed je ding kan doen. Maar met de Popronde is dat niet zo. Je komt binnen. Als je geluk hebt kun je twee uur van tevoren er zijn. Maar dat is het dan. En dan moet je roeien met de riemen die je hebt. En ja, ook met die Cinema Show ging ook bij de tweede bioscoop, ging het mis. Er was iets met dat, er kwam geen beeld en het was echt zo van oh paniek, paniek. En ja, gewoon doen en roeien met de riemen die je hebt en daarvan leren.

Viccens: [01:02:39] Ben ik advocaat van de duivel. Want ik heb hier dus over nagedacht van tevoren. Van: okee, als iemand dat zou vragen of als we het daarover gaan hebben. Mijn insteek was: ik wil zo veel mogelijk spelen. Maar nu ik erop terugkijk en dat is dus ja, dat zijn dus ongeveer twintig shows geweest. Waarvan ik bij de laatste, de laatste show was volgens mij een... Ik weet even niet meer wat het was. Maar de laatste show was in een café en daar was best wel weinig publiek. En het was super ver rijden. Toen ineens besefte ik van: okee, we zijn bijna klaar. En toen dacht ik wel van: okee, shit. Waarom, toen deze binnenkwam, waarom heb ik deze ook nog gedaan? Ik ben ook helemaal kapot. En dus toen snapte ik even niet meer waarom ik daar stond. Uiteindelijk stond fucking Extince daar en heeft Extince daar een shirt voor mij gekocht.

Elsa Birgitta Bekman: [01:03:32] Zie je?! Je moet al die shows gewoon doen!

Viccens: [01:03:35] Snap je? Terwijl ik wel gewoon voor een zaal stond die eerst helemaal vol was en toen bleek er een soort van uitwisseling aan de hand te zijn. Dus heel die zaal, die trok ineens leeg. Dat ik dacht: wat de fuck is dit? Maar uiteindelijk stond ik daar voor zes, zeven man, waarvan één guy van 55 ofzo helemaal los ging en ik gewoon één op één met hem een soort van een rage had op 'Ik Wil een Porsche". Dat is een pokkoe van me die gewoon super dom gaat. 

Dus het was een soort van een hele trip al. Zo van, ja ik snap waarom ik hier ben; nee, waarom de fuck ben ik hier? Zeg maar dat gebeurde er. Maar nu ik er naar terugkijk, ook dus met het oog op dus die reflectie kunnen doen op je show, heb ik dus wel zoiets van: okee, ik had eigenlijk iets minder shows willen doen. Puur zodat ik dus vaker de dag erna mijn show terug kon kijken. Puur zodat ik vaker effe een dag kon uitrusten en echt kon kijken van: okee, hoe ging gister nu en moet ik nu effe met de band gaan communiceren ja of nee? Want omdat daar zo weinig ruimte voor was, kon ik dat echt helemaal achteraf pas echt doen en ben ik daarna dus echt gaan kijken: okee, hoe gaat de show nu verder? En dat is niet erg. Ik bedoel, ik heb nog fucking veel meters kunnen maken. 

Maar dat is denk ik wel een overweging die je kunt hebben. Aan de ene kant je weet nooit welke show je dus mist en wie er dus in het publiek staat of welke boeker misschien naar die plek zou komen waarvan je dacht van: ja, dit is niet belangrijk. Maar aan de andere kant, het is een soort van kwaliteit boven kwantiteit verhaal. Van, zie jij de meerwaarde ervan in om nu gewoon fucking veel te spelen om én dat op je naam te hebben én om die vlieguren te maken? Of heb je zoiets van: ik ben bezig met zo'n tof project dat ik echt die tunes op z'n allerbeste wil spelen en een dag twee of drie extra meer rust zorgt er wel voor dat ik gewoon kan finetunen. Dan doe dat. En er is van allebei wat te zeggen. 

En uiteindelijk moet je gewoon wel gewoon denk ik wel mikken op op, op het hoogst haalbare voor jezelf. Want. Je wil dit gewoon zo goed mogelijk doen en volgens mij wil je dat gewoon rocken. Dus uhm, gaat die shit gewoon killen? En als je als je afweging moet maken ja blijf bij jezelf.

Vincent: [01:05:56] En een laatste vraag nog uit het publiek. Nog iemand? Ja.

Publiek: [01:06:03] Hoi, ik ben Ida. Ik weet niet precies hoe jullie bezettingen er allemaal uitzien, maar hoe kijken jullie aan tegen soort van alternatieve bezetting versus gewoon zeggen van: dit is hoe mijn show eruit ziet. Dit is de bezetting die ik heb en ik ga niet compromissen sluiten omdat het gewoon anders een soort van watered down experience is zeg maar?

Viccens: [01:06:23] Ik denk dat juist bij Popronde je het juist kunt doen. Dus je bezetting aanpassen. Ik heb een paar shows gedaan met DJ en gitarist en de andere waren toetsenist en gitarist. Ik heb geen akoestische set gedaan of zo, dat daar lag voor mij wel de grens, want dat is gewoon totaal niet wat ik doe. Had best wel gekund, maar dan zou ik iets te ver van mezelf af gaan staan. Dus ik denk je... Als er een moment is om dat te doen en al is het een aantal keren, doe het gewoon nu. Want nu heb je de kans. Nu word je geboekt op plekken waarvan je misschien denkt van: oh, eigenlijk komt het niet zo handig uit met de band. Fuck it, Ik ga met één lid van de band toch gewoon wat uitproberen. En misschien komt daar ook weer iets. 

Ja, ik ben gewoon een opportunist toch? Dus ik denk van: ja, misschien kom je er achter dat je vaker zulke shows wil doen. Ik ben erachter gekomen dat ik intieme settingen, kleine settingen, eigenlijk super nice vind. Terwijl ik eigenlijk Popronde inging met: ik wil grotere podia, wat ook is gebeurd, maar nu kan ik het ook waarderen als ik ineens word geboekt voor een kleine setting en daar een soort van mijn ding moet doen. Dus ja.

Elsa Birgitta Bekman: [01:07:36] Ja, dat is wel herkenbaar. Ik weet nog toen vorig jaar met de pre-party, toen was mijn violiste al gestopt denk ik. Misschien niet. Maar ik had dus ook die drummer en ik had een bassiste en zo. En ik had zoiets van: ja, ik ga gewoon met mijn band de hele Popronde doen. En dat was heel naïef, want ja, uiteindelijk bleek toch wel dat niet iedereen altijd kon. En...

Viccens: [01:08:06] Ja, dat moet je ook echt niet vergeten. Er gaan heel veel momenten zijn dat het niet anders kan.

Elsa Birgitta Bekman: [01:08:09] Het is gewoon vaak donderdag tot en met zondag. Iedere week zijn die dagen dan Popronde dagen. En ja, aan het begin denken bandleden misschien van: oh ja hoor, ik doe wel mee. Maar als je dan nog een boeking krijgt en nog één en nog één en nog één en dan hebben bandleden zoiets van: ja, maar wacht even, ik moet ook werken. Dus nu moet ik te veel werkdagen inleveren, dus sorry, ik kan niet meer meedoen. En ja, ik hoorde dat ook wel van andere artiesten. Dat langzaam aan sommige bandleden gewoon afhaakten. Of soms is het ook een beetje zoals in Charlie and The Chocolate Factory, dat er steeds eentje afvalt. Ja, dat blijkt dus ook wel te gebeuren tijdens de Popronde. 

Want het is, ja, het is wel intensief als je op een gegeven moment - ik had één maand dat ik gewoon meerdere weken achter elkaar drie of vier shows per week had. En ja, het ligt ook allemaal zo ver uit elkaar en dat kan echt heel intensief zijn. En je hebt inderdaad bijna geen tijd om bij te komen of überhaupt te denken van: wat heb ik gisteren eigenlijk gedaan? Maar ja, dat is wel, als je bandleden hebt die dat willen doen, dan is dat natuurlijk te gek.

Viccens: [01:09:33] Ja plus, ik denk ook voor jezelf, is het ook het - je kunt nu bepaalde dingen uitproberen die misschien een bepaald effect hebben waar je nu niet op kan anticiperen zeg maar. Dus als je nu al per definitie gaat denken van: ja, ik ga alleen in deze opstelling en dat is wat het is. Prima, maar je weet dus niet of je... Ik zou zeggen, probeer het minstens één keer uit of zo. Van, ga in ieder geval kijken of het wel of niet bij je past.

Elsa Birgitta Bekman: [01:10:03] Ja, en ook hierin is flexibiliteit zo belangrijk bij de Popronde. Want ik kreeg zo vaak dan een aanvraag binnen en dan was het van, "hey, kun je ook met z'n tweeën komen?" Want ik stond in principe met vier. Maar dan was het van, "hey, kun je misschien met z'n drieën komen?" "Kun je misschien met alleen een strijker komen?" "Kun je misschien alleen komen?"

Viccens: [01:10:23] Vanuit budget is dat meestal toch dat?

Elsa Birgitta Bekman: [01:10:25] Ja, budget, of gewoon de locatie die te klein is. Of wat de reden ook was. Ja, de boekingen waren ook wel op zoek naar flexibiliteit. En nou ja, ik dacht toen van: ja, ik ga gewoon mee in deze wensen. Ja.

Vincent: [01:10:45] Ja, we gaan een beetje afsluiten. Dit blijft altijd een lastig ding, ook omdat als je dan aangeeft van: ik kan ook solo, dat je dan zo vijftien van je twintig shows solo shows worden. En dat je dan nog zo vijf shows met band hebt en dat ik ook wel weet dat veel mensen daar dan vaak van balen.

Viccens: [01:10:57] Ja, maar dat kun je denk ik ook wel over communiceren dan toch met de coördinatoren? Van, "ja, ik zie dat jullie me nu boeken voor dit, maar eigenlijk merk ik dat ik toch te veel van die aanvragen heb." Ik heb ook sommige shows die dus met alleen toetsenist of met alleen DJ zouden zijn, dat we gewoon zeggen van, "we kunnen allemaal? Is goed. We gaan gewoon allemaal. Fuck it, wat het dan soort van...

Vincent: [01:11:15] Wat er afgesproken was?

Viccens: [01:11:16] Van het budget. Nee, je spreekt het wel af, maar je ziet meer van ook al boeken ze je omdat dat goedkoper is bijvoorbeeld, dat is een keer gebeurd. Was dat goedkoper. Toch gecheckt of iedereen kan, dan gaan we gewoon die show doen zoals we hem willen doen.

Elsa Birgitta Bekman: [01:11:28] Ja, ik was daar dus ook wel bang voor. Maar ik merkte ook van soms wilden ze juist heel graag met band. En toen ik zei van, "nee sorry, mijn band kan niet." Toen was het juist zo van, "oh, nou dan gaan we op zoek naar iets anders, want we willen toch een beetje een wat voller geluid." Dus uiteindelijk was het nice dat ik gewoon had ingevuld van, "vier mensen, maar kleinere bezetting kan ook."

Vincent: [01:11:52] Goed, tot slot is er nog een vraag of een iets niet behandelt vanuit jullie of vanuit publiek, die echt nog even in deze aflevering moet voordat ik hem afsluit? Of hebben we het gevoel dat we...

Viccens: [01:12:02] Laat me anders iets aan jullie vragen. Zijn er dingen waar jullie soort van bang voor zijn? Of dingen waar jullie zoiets hebben van: hoe de fuck gaat dat er uitzien? Of hoe gaat dat? Ja? Okee, nice. Take the mic!

Publiek: [01:12:18] Hoi. Ik ben Remon van Warbuhl. En ik vroeg me heel erg af, je bent natuurlijk echt best wel veel op reis. Je bent door alle hoeken van het land. Waarschijnlijk ook laat terug. Veel stress. Korte tijden. En als je zo lang bezig bent, vroeg ik mij af hoe hou je de motivatie erin? En hoe zorg je ook een beetje voor jezelf dat je nog wel altijd nog kan leven en niet helemaal daar aan onderdoor gaat eigenlijk?

Elsa Birgitta Bekman: [01:12:40] Ik nam sowieso altijd eten mee in de auto. En dan ging ik op weg naar of terug naar huis gewoon lekker snacken, gewoon broodjes eten en daar ook gewoon, ja, dat was super chill. Want anders ga je de hele tijd naar de McDonalds en dat wil je ook niet.

Viccens: [01:12:58] Boycotten sowieso.

Elsa Birgitta Bekman: [01:13:04] Ja, dat hangt er ook net vanaf of je daarnaast ook nog veel te doen hebt die dagen. Ja, ik heb dan wel genoeg vrijheid om daaromheen gewoon uit te rusten. En het was voor mij ook, maandag tot en met woensdag is uitrusten en boekingen, mailtjes beantwoorden enzo. En dan eventueel meer donderdag tot en met zondag optreden. En al het andere wat met muziek te maken had dat liet ik ook even op een laag pitje. Want je kan echt niet alles. Dan wordt het gewoon te veel.

Viccens: [01:13:37] Je kunt ook niet nog studio sessies hebben enzo. 

Elsa Birgitta Bekman: [01:13:39] Nee, ik ben ook niet naar de studio gegaan.

Viccens: [01:13:40] Of repeteren ook niet.

Elsa Birgitta Bekman: [01:13:41] Nee.

Viccens: [01:13:41] Nee, dus hoe het voor mij eruit zag, was dat ik van tevoren gewoon twee en een halve maand, drie maanden, gewoon heb gerepeteerd en alles heb voorbereid. En ook met Ricardo. Ik had afgesproken van, "joh, we gaan niet meer repeteren tussendoor." En hij had Popronde al een keer gedaan. Maar ik moest dus, ik had doordeweeks gaf ik workshops en dan moest ik van Amsterdam naar Nijmegen rijden. Door de weeks ook soms twee drie dagen en dan gewoon op en neer. Dan had ik weer een andere soort van video klus ergens. Dus ik was soort van doordeweeks ook gewoon aan het zorgen dat ik gewoon m'n money maakte. En daarna gewoon weer drie shows spelen. 

Dus dat was best wel taai ofzo,als ik erop terugkijk. En soms zie ik ook beelden terug en dan denk ik van: hey, damn bro, je was echt fucking moe. Zo van, zo had ik mezelf nog nooit gezien zeg maar op stage. Gewoon wallen van hier tot where ever. Maar uiteindelijk denk ik ook gewoon: zorg gewoon goed voor jezelf. Dus ga gewoon gymmen, dat als eerste. Probeer die dagen dat je niet die shows speelt, dan in ieder geval wel gewoon gezond te eten. Dus dat als je dus een show speelt en je krijgt niks te eten of er is geen eten geregeld, dat je dan een keer kan slippen zeg maar. En kijk goed of je mensen om je heen hebt, buiten de band om, of iemand in de band, die bepaalde dingen kan oppakken. 

Zoals tourmanaging. Dus wie gaat rijden? Mijn manager, zij, echt shout out naar haar, maar zij heeft bijna alle shows heeft zij gewoon gereden. Waardoor ik niet achter het stuur hoefde te zitten. Zij heeft ook de mailing en het contact gedaan. Ricardo deed het technische gedeelte en het technische contact. Dus kijk gewoon goed van: waar kun je dingen uit handen geven zodat je zelf gewoon gefocust kan zijn op wat je moet doen die avond? Want, geloof me, op een gegeven moment zie je door de bomen het bos niet meer en heb je van: oh ja, fuck, was deze show nou dit? En waar moesten we nou parkeren? En dit en dat. Maar als je dat verdeelt en je weet wie wat regelt en doordeweeks ben je gewoon, zorg je gewoon goed voor jezelf, dan moet het gewoon goed komen.

Vincent: [01:15:51] Yes. Ja, en prep is echt alles. Toen ik de Popronde deed, heb ik van te voren met alle locaties gekeken: is er iets van eten mogelijk vanuit die locatie, vanuit die kroeg of vanuit het restaurant? Kunnen we daar een deal van krijgen? Willen ze dat ons misschien gratis geven? Hoe zit dat? Is dat gezond eten wat ze serveren? Of is het weer een burger? Weet je wel? En daardoor hoefden we dat - op de locatie waren die mensen op de hoogte: wij komen zo laat dan. Dan hebben ze het alvast voor ons klaarstaan. Heel veel tijd bespaard. Ook heel veel geld mee bespaard, want vaak was er iets mogelijk eigenlijk, stiekem wel. Alsnog wel daarna dan naar de McDonalds geweest, maar vooruit. 

En ook bijvoorbeeld, check: wat is de parkeermogelijkheid in deze stad? Check van tevoren op Google de locatie. Hoe ziet het eruit? Wat voor vibe is het? Wat kan ik verwachten? En ook past mijn auto onder dat dingetje door of heb ik een busje wat net te hoog is daar? Kan ik daar helemaal niet staan? Want het gebeurt best wel vaak dat dan iemand die bus een half uur probeert kwijt te raken en er vervolgens tien minuten voor de show kei gestresst die venue pas weer inloopt. Of te laat zelfs is, weet je wel? En dat is gewoon niet lekker je show spelen en het is echt wel te voorkomen. Gewoon Google streetview, dichtstbijzijnde parkeergarage, doorrijhoogte. Doe allemaal dat soort dingen van tevoren en zet het even een lijstje op een A4'tje. Print het A-viertje uit, heb het bij je. Ook het nummer van de contactpersonen. Et cetera.

Viccens: [01:17:15] Precies, een draaiboek.

Vincent: [01:17:16] Ja.

Viccens: [01:17:17] Mijn manager, zij maakt de draaiboeken voor elke show. Dus als je ervoor kunt zorgen dat degene die alles regelt een draaiboek weet te maken, dan heb je gewoon voor elke show elke keer één pdf die naar iedereen kan, waar gewoon alles in staat. Waar alle contactgegevens op staan. Hoe laat je ergens moet zijn, hoe laat je moet vertrekken, hoe laat wie moet vertrekken. En zorg gewoon dat bepaalde dingen dus aan de voorkant gewoon gestroomlijnd zijn, zodat je gewoon elke keer een soort van net wat meer lightweight die show in kan gaan zonder die chaos.

Vincent: [01:17:53] Yes.

Publiek: [01:17:54] Dankjewel! 

Melanie Esther: [01:17:54] Yes.

Vincent: [01:17:55] Alright. Dan gaan we voor de allerlaatste vraag. Daar sluiten wij elke aflevering van The Live Coaches mee af. En die gaat eigenlijk weer helemaal van dit hele praktische terug naar de kern van waar dit eigenlijk over gaat, wat we allemaal met elkaar doen en gaan doen dit najaar weer. En dat is onze alien-vraag. En die gaat als volgt. Stel je voor er landt een alien op aarde en die alien, die weet helemaal niks van ons als mensheid. Die kent onze cultuur niet, die weet niet wie wij zijn en wat we doen. En jij krijgt de kans om die alien kennis met ons als mensheid te laten maken. En dat doe je door die alien mee te nemen naar een concert. Hoe zou je die alien dan uitleggen van te voren wat een concert is?

Viccens: [01:18:37] Damn.

Elsa Birgitta Bekman: [01:18:41] Jeetje, dat hangt echt van de alien af.

Melanie Esther: [01:18:45] Spreekt wel Nederlands.

Elsa Birgitta Bekman: [01:18:47] Oh! Oh? Dat scheelt een hoop ja. Ja, ik dacht misschien is het een soort eencellig organisme of zo.

Viccens: [01:18:56] What the helly?

Vincent: [01:18:58] Wat is een concert?

Elsa Birgitta Bekman: [01:18:59] Wow.

Viccens: [01:19:01] Ik zou zeggen, een concert is een... We gaan naar een plek toe waar dadelijk één of meerdere mensen, want dat zijn we, 'earthlings', op het podium staan die door middel van instrumenten en hun stem jou mee gaan nemen door gevoelens, door energie en door geluiden heen, die jou op een bepaalde manier gaan laten voelen voor anderhalf uur lang. Waarna je uiteindelijk hopelijk met een beter gevoel weg gaat. Of dat je tot bepaalde inzichten ben gekomen. Want je bent een alien, dus je kent het hier niet. Dus nu ga je echt even voelen wat het is om te voelen.

Elsa Birgitta Bekman: [01:19:45] Ja, zoiets denk ik. Ik heb ook het idee dat ik dan misschien die alien moet uitleggen wat muziek is.

Viccens: [01:19:52] Wat is muziek?

Elsa Birgitta Bekman: [01:19:52] En dat dat een soort, nou, niet universele, want dat zou dan meer het universum zijn. Maar in ieder geval de aard taal van emotie is. En dat het geluid is. Misschien is dat ook wel goed om te vermelden aan die alien?

Viccens: [01:20:13] Heeft die alien wel oren like that? Of heeft ie geen oren?

Vincent: [01:20:20] En waarom vinden mensen dat zo vet dan? Om samen te komen bij zo'n concert? Wat komen die mensen daar halen.

Elsa Birgitta Bekman: [01:20:28] Ja, dat voelen. Mensen willen voelen.

Viccens: [01:20:29] Ja en libi is al heet genoeg doordeweeks, dus mensen willen ontladen denk ik. Mensen willen ontladen.

Elsa Birgitta Bekman: [01:20:36] Maar ook opladen.

Viccens: [01:20:37] En opladen ja.

Elsa Birgitta Bekman: [01:20:37] Ja.

Viccens: [01:20:39] Ja.

Vincent: [01:20:40] Dus energie is het? Opladen en ontladen?

Elsa Birgitta Bekman: [01:20:43] Ja.

Viccens: [01:20:43] Ja. Plus, ja, ik denk soms gewoon loslaten. Of juist naar een plek toe gaan. Zeg maar. Damn, dit is een soort van vicieuze cirkel aan...

Vincent: [01:20:58] Viccens, Elsa Birgitta Bekman en selectie van 2025, heel erg bedankt! Heel veel succes! Heel veel plezier in het najaar en geniet van het Popronde pre-party kamp.

Outro: [01:21:15]

Leuk dat je luisterde naar The Live Coaches. 

Volg ons op Instagram via @thelivecoaches om op de hoogte te blijven van nieuwe afleveringen, foto’s en video’s van alle voorbeelden die voorbij zijn gekomen en meer. Alle informatie over onze coachings vind je op onze website: www.thelivecoaches.nl. 

Heel erg bedankt voor het luisteren en tot slot, heb je wat geleerd? Ben je geïnspireerd? Vond je dit een toffe podcast? Deel deze aflevering dan met je vrienden, dan maken we samen van elk optreden een ervaring.